Koen Dillen over uitputting in het beroepsleven door administratieve overlast

Tijdens de lente ontwaakt de natuur uit haar winterslaap en maakt ze zich op voor een nieuw begin. Maar terwijl de natuur zich vernieuwt, is er een ander aspect van vernieuwing dat mijn aandacht trekt - minder idyllisch, maar desalniettemin belangrijk. Een vernieuwing die niet gedijt in de lentezon, maar eerder in de schaduw van administratieve overlast die zwaar drukt op mijn collega's in de zorg en het onderwijs.

Recente enquêtes uit het onderwijs- en huisartsenveld vertonen opvallende gelijkenissen. Stress, frustratie, emotionele uitputting zijn toenemend aanwezig in beide beroepscategorieën, grotendeels veroorzaakt door administratieve overlast. Het invullen van (bijna) nutteloze attesten, exploderend extern overleg en toenemende digitalisering brengen leerkrachten en huisartsen uit hun comfortzone en veroorzaken stress en ongenoegen. Meer focussen op de kerntaken, luidt het advies van specialisten. De leerling en patiënt dienen centraal te staan. Het aantal Vlaamse leerkrachten is de voorbije legislatuur gestegen van 182.000 naar 208.000. Geëngageerde leerkrachten zorgen voor een betere omkadering en ondersteuning. Minister Ben Weyts (N-VA) heeft in het begin van deze legislatuur een goed plan gelanceerd, dat op de tenen trapt van de koepels, maar dat op termijn zijn vruchten zal afwerpen en nu reeds leidt tot toenemende rust binnen het Vlaamse lerarenkorps en tot een positieve kentering van schoolresultaten van onze leerlingen. Bij de huisartsen ligt het anders. Steeds meer artsen vallen uit of stoppen vervroegd met werken. Zonder een broodnodige ommezwaai in het beleid van minister Frank Van den Broucke (Vooruit), komt de bereikbaarheid van de huisarts de volgende jaren in het gedrang. Een kentering is echter nog ver weg. De huisarts schreef nog nooit zoveel attesten, werd nog nooit zoveel gevraagd voor extern overleg, had nog nooit zoveel problemen met e-health... Beste lezer, een overheveling van de bevoegdheden van sociale zaken met gezondheidszorg naar de gewesten is “de” oplossing. Het Zuidelijk deel van ons land is niet geïnteresseerd in de huisartsgeneeskunde. De Waal is hospitaal-georiënteerd. Wat we zelf kunnen en mogen organiseren, doen we beter. Toch mensen, doe ik mijn job als huisarts na 36 jaar nog steeds met evenveel liefde voor het vak en mijn patiënten en blijf ik met hart en nier een bevlogen opleider voor jonge huisartsen. Vlaamse groeten Koen Dillen Huisarts-praktijkopleider